Μάθημα Ιστορίας (1987)


Θεόδωρος Γρηγοριάδης







ΜΑΘΗΜΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ







ΞΑΝΘΗ 1987









Μάθημα Ιστορίας - Πρώτο
-----------------------------------------

Δυο- τρεις χιλιάδες λέξεις
δεν γράφουν μια ιστορία
αφού οι ιστορίες γράφονται με πέτρες
και σαύρες που σέρνονται πάνω τους.
Με φίδια
χωμένα στα ερείπια και μικρά
σκατά ζώων ή βιαστικών εκκενώσεων.
Επίσης
η ιστορία γράφεται και στον αέρα,
στο νερό, στα φύλλα
και στις παλάμες μας την ώρα
που αγγίζουμε το νόημά της.
( Όχι αυτό που εθνολογικά μας αποδόθηκε
αλλά αυτό που αισθανθήκαμε στις δεκατέσσερις Ιουλίου
κάψα μεσημέρι
όταν δήθεν διοργανώναμε την επόμενη
συνάντηση που δεν θα γίνει ποτέ).

Η ιστορία επιβεβαιώνεται και
σε Ενεστώτα Μέλλοντος



Τοπίο
---------

Αυτό το πλάτωμα κατέστρεψε
την ανισορροπία του εδάφους.
Χάλασε την προσμονή μας
για εμπόδια, τη ρήξη μας
ισοπέδωσε. Ελπίσαμε στην ανάβαση,
στο λαχάνιασμα.

Όμως έκθετοι παραμένουμε
στη γύμνια μιας τσιμεντένιας πηγής,
ενός πετρωμένου γηπέδου.
Ακόμη και το τοπίο μάς εκδικείται.














Μειονοτικό - 1
--------------------

Ας μαζέψουμε λουλούδια.
Στην προκυμαία να σπάζουν τα κύματα
στην ραγισμένη τζαμαρία.
Τα καίκια ας θρηνούν επί των κυμάτων.
Εμείς ας. Εκείνοι να.
Και ας λένε. Λόγια.
Κανείς δεν θα χαλάσει την κατασκήνωση
που χτίσαμε.
Μας ανήκουν τα κύματα, η άμμος η ψιλή,
το σούρουπο, η μελιτζανοσαλάτα,
η Ιωνική κατατομή των γύφτων.
Μας ανήκουν οι κοπέλες στα παραθύρια,
οι περίπολοι, τα Κ.Α.Ο.Α και τα χωριά
τα πέριξ.
Γι αυτό ας. Ασ’ τους να λένε.
΄Ασ’ τους μέσα να έρθουν, να μη βρέχονται.
Με τον καιρό κι αυτοί δικοί μας
θα γίνουνε.








Όνειρο
----------


Η ζαλισμένη γειτόνισσα
ενώ τινάζει, πέφτει.
Πετάει.
Με μια κουβέρτα ακρυλική
και μυρωδιά από βαριά χνώτα.
Θα πέσει από τον έκτο
η άμοιρη και ανάμεσα στα ξώψυχα
τα τελευταία λόγια της :
"non patio quad apetivas somnibum"
που σ’ άλλη γλώσσα πάει να πει:
"νόμιζα πως στα όνειρα όταν πετάς
οργάζεσαι".












Μάθημα Ιστορίας - Δεύτερο
---------------------------------------

Στη μάχη του Σιτοχωρίου
οι εχθρικές δυνάμεις αποβιβάσθηκαν
σε μέρη όπου οι ηδονές οδοφράγματα
είχανε στήσει και οι πολεμιστές
-κορμιά δοσμένα, λεία και λάφυρα-
με σαλπιγκτές σοδομιστές και
σαδιστές συνεπλάκησαν.

Αυτήν την μάχη λογόκριναν
ακαδημαϊκοί πατέρες
μην τάχα τα καλά μας δεν φορέσαμε
σ' εκείνη δα την μάχη
που κερδισμένοι άνδρες
βγήκαμε.










Structure
-------------

Γιατί σε κάθε νόημα
να έχουμε συμπέρασμα,
το γέλιο σαν χαράκωμα
το κλάμα σαν απόληξη;

Γιατί η κάθαρση διέβρωσε
τα ήθη μας και τα
αμερικανάκια το happy end
μας εύχονται;

Γιατί, τέλος πάντων, σε κάθε μας ερώτηση
το ερωτηματικό προσδίδει αμφισβήτηση,
και όχι αποτίμηση στην τόση μας παράνοια;

Α, αχ, συντακτικό πόσο πολύ σ' αγάπησα
ασύντακτα, παράφορα, χωρίς σημεία στίξης.







Μειονοτικό - 2
---------------------

...ανηφορίζουμε το μονοπάτι των ελατιών...
στα έγγραφα μας είπαν και στα ερευνητικά
προγράμματα πως κάτι θα απόμεινε από
τα ιαματικά λουτρά και τα Θρακικά τα όργια
πλησίον των πηγών...

Στο χάμωμα σαν φθάνουμε, κεραμίδια,
καμινάδες, μιναρέδες και σύννεφα,
καπνοί από ξυλόσομπες και ψησταριές.
Γλώσσες βαλκανικές, μουσουλμανική πίστη
και πάνω απ’ όλα Έλληνες μεσ’ τα χαρτιά.
Υποδοχή με σμιχτά μάτια, λόγια θολά,
«τι θέλουνε;», «δεν έχουμε τα έθιμα,
τα προξενιά τελείωσαν. Άντρες στον Νότο
στείλαμε, στα εργοστάσια».

«Ένα νερό παρακαλώ». Μικρές επιδημίες,
α, και λίγη σύφιλη υπάρχει. Η στενωσιά
μας, βλέπετε. Τι τελετές και τι γιορτές,
κάτι παιδιά θα περιτμήσουμε σήμερα.




Αυτηνής
------------

Πάνω από τα βουνά
ίσκιωσε το δράμα.
Τα πρόσωπα
περιπλανήθηκαν
στα δάση, στις πηγές
και δίπλα σε ένα ξεροπόταμο
δυο φρουροί
ξεχασμένων συνόρων
ανασύρουν το πτώμα μιας κοπέλας
βιασμένο,
που χρόνια ψάχναμε στους θιάσους.

Της Γκόλφως. Όπως την υποδύθηκε
η Καλλιόπη Νταχταρίδου, Ποντία
και μαχαλοβγαλμένη, στις γειτονιές
της πόλης Κτέμιρα που πρόσφατα
ιδρύθηκε.







Παράβαση
----------------

Ο καρνάβαλος θα τελειώσει
ανάμεσα σε νέον μαγαζιά
κι αγροτικές λιτανείες.
Στο τέλος της πομπής
αφήστε με
να σέρνω
τα
πόδια μου
αφήστε με
τα πάθη μου
ενώπιόν σας
να εκθέσω.












Πρώτη γραφή στην Ξάνθη το 1987.

Καταχωρήθηκαν σε Ηλεκτρονική Μνήμη (PC) τον Σεπτέμβριο του 1996 και
σε (Ιntel Pentium) το 1999.

Δόθηκαν:

1. Τέλος Φίλης Θεσσαλονίκη Σεπτέμβριος 1996

2. Γιώργος Βλησίδης Θεσσαλονίκη Σεπτέμβριος 1996
3. Δημήτρης Μαυρογιάννης Σέρρες Σεπτέμβριος 1966
4. Παναγιώτης Μέντης Αθήνα Νοέμβριος 1966
5. Δημήτρης Χουλιαράκης Αθήνα Νοέμβριος 1966
6. Νίκη Κώτσιου Αθήνα Ιούλιος 1997
7. Ανδρέας Τσάφος
Σοφία Καρακάτντζα Θεσσαλονίκη Αύγουστος 1997

8. Μικέλα Χαρτουλάρη Αθήνα Μάρτιος 1999
9. Κώστα Γώγο Αθήνα Μάιος 1999
  1. Δημήτρη Τσατσούλη Αθήνα Σεπτέμβριος 1999
  2. Γιάννη Βαρβέρη Αθήνα Μάρτιος 2000
  3. Τρύφων Καλαμίτσης Χανιά Μάιος 2004
  4. Λίλυ Εξαρχοπούλου Αθήνα Μάιος 2004